Να ‘χε γνωρίσει έναν Αρίστο που δε θ’ ανήκε σε κάποια άλλη;

Και τι θα γινότανε αν τον ακολουθούσε και ο έρωτας έσβηνε σιγά σιγά κι η Στέλλα γινότανε μια ακόμη νοικοκυρούλα που δε θα ‘χε χρόνο να ‘ναι διαφορετική;

Ή αν ο Αρίστος μετά από λίγο σταματούσε να τραγουδάει και να μιλάει για έρωτα κι άρχιζε να της μιλάει μοναχά για τη δουλειά του, ενώ αυτή θα λαχταρούσε τα λόγια, τις ματιές, τις αγκαλιές και τα φιλιά του πρώτου τους έρωτα;

Και αν δεν είχε γνωρίσει κανέναν Αρίστο;

Κανέναν έρωτα, κανένα παραμύθι; Τι θα ‘ταν τώρα; Ίσως θα ‘χε παντρευτεί κάποιον άλλο, δε θα ‘χε συναντήσει πουθενά τα όνειρα που έκανε παιδούλα, θα τα ‘χε προ πολλού ξεχάσει, δε θα τα αναζητούσε καν….

Και θα ‘τανε μια άλλη Στέλλα.

Ή θα ‘ταν πάλι μόνη της, απλά να γερνάει και να σκέφτεται με ακόμη μεγαλύτερο καημό ότι ποτέ, ούτε για μια στιγμή, δε λάτρεψε και δε λατρεύτηκε, δε στέναξε, δεν έκλαψε από αυτό το γλυκό, σαν ζεστό αίμα, πόνο του έρωτα, που σε στέλνει κατευθείαν στα πιο βαθιά σου τρίσβαθα.







15 Ψίθυροι:

προφήτηs είπε...

ερωτήσεις πολλές... τι θα γινόταν αν... και όμως... η ζωή δεν εξαρτάται από αυτό το αν...αλλά από τις πράξεις που μας χαρακτηρίζουν καθημερινά...γινόμαστε αυτό που μας φέρνει η τύχη...

καλησπέρα

Δημήτρης είπε...

Καλημέρα καλή μου Δήμητρα!!!!

Δεν πιστεύω στην τύχη νομίζω πως στη ζωή όλα είναι θέμα επιλογών.
Υπάρχουν όμως και οι αστάθμητοι παράγοντες, βέβαια στις ανθρώπινες σχέσεις όσο καλύτερα ξέρεις τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου , όσο καλύτερα μπορείς να διεισδύσεις μέσα του και να δεις με τα δικά του μάτια τόσο πιστεύω πως μειώνεις τους αστάθμητους παράγοντες.

Τα "αν" που θέτεις είναι σαν τις διχάλες στους δρόμους, εκεί που επιλέγεις αν θα πας από τον έναν ή από τον άλλο δρόμο, δεν ξέρεις τι βρίσκεται μετά αλλά αυτό συμβαίνει στους δρόμους αλλά και σε άλλα πράγματα στη ζωή, στις σχέσεις ειδικά αν πρόκειται περί ερωτικών σχέσεων νομίζω πως δεν υπάρχουν διχάλες τέτοιες που να μην μπορείς να δείς τη συνέχεια του δρόμου εαν ξέρεις με ποιον έχεις να κάνεις, βέβαια θα μου πείς πόσο εύκολο είναι κανείς να έχει τέτοια εμβρίθεια ώστε να δεί τόσο βαθειά τον άλλο και να καταλάβεις απόλυτα το ποιος είναι... ναι σίγουρα δεν είναι εύκολο αλλά και πάλι εξαρτάται από εσένα το τι θα δείς.

Σε άλλες περιπτώσεις όμως στη ζωή σίγουρα ο δρόμος είναι απάτητος άγνωστός ακόμα και ανυπέρβλητος κάποιες φορές...

καλημέρα είπα? είπα!!
:-)

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Πάντα πολλά τα σενάρια θα μπορούσαν να είναι...

Όμως, ένα ζούμε

Με φιλιά πολλά

Φυγή είπε...

"Προφήτη" είμαι της άποψης οτι καθένας κάνει μόνος του τύχη του!!! Βέβαια δεν αρνούμαι και το "συν Αθηνά και χείρα κίνει" αλλά τίποτα δεν γίνεται αν δεν πάρουμε τις αποφάσεις μας, τα ρίσκα μας και αν δεν καταλήξουμε σε κάποιες επιλογές!

Καλό βράδυ σου εύχομαι και σε ευχαριστώ για το πέρασμα!!

Φυγή είπε...

Καλέ μου Δημήτρη συμφωνώ όπως πάντα σχεδόν με την άποψη σου!! Και εγώ δεν πιστεύω στην τύχη ίσως γιατί δεν μου χαρίστηκε τίποτα σ' αυτήν την ζωή...εμείς οι άνθρωποι κάνουμε τις επιλογές μας και "λουζόμαστε" τις συνέπειες τους!! Είναι αναπόφευκτο κομμάτι της ζωής και όποιος το αποφεύγει για εμένα είναι δειλός και καθόλου αγωνιστής!

Πολλά φιλιά στο φιλαράκι μου!

Φυγή είπε...

"ευ Αγγελία πατεράκη" το σενάριο της ζωής του καθενός είναι ένα και μοναδικό.Καμιά φορά τα σενάρια των ανθρώπων βαδίζουν σε παράλληλους δρόμους και ενίοτε συναντιούνται!! όμως καθένας ζει μόνος του το σενάριο του και καλείται να πάρει αποφάσεις!!

Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο! Να είσαι πάντα καλά!

JD είπε...

Σεναρια;;; ποια σεναρια;;; Σεναριογραφος στη ζωη μου ειμαι εγω και αν η Αριστη δεν ερθει ή δε θελει να ερθει απλως το casting και οι ακροασεις θα διαρκεσουν λιγο παραπανω (καμια 15 χρονια ακομη!)

Φιλια!!

Ανώνυμος είπε...

Στέλλα και "Αρίστος"... Ένα ζευγάρι που ζει στις χαμένες θάλασσες του ονείρου. Χωρίς σανίδα σωτηρίας, με μόνο πια οδηγό τους την ελπίδα, που και αυτή μέρα με την μέρα πνίγεται στην ίδια θάλασσα... την θάλασσα του ονείρου τους.

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ Η ΤΥΧΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΜΑΣ.ΑΛΛΩΣΤΕ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΓΙΑΤΙ ΟΤΙ ΣΠΕΡΝΟΥΜΕ ΘΕΡΙΖΟΥΜΕ ΕΛΕΓΑΝ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ.ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ.

Sideras είπε...

Ίσως να γινότανε έτσι ,ίσως και όχι ,ίσως καμιά από της εκδοχές . Βλέπεις κάποτε οι άνθρωποι υπολογίζουν το μέλλον και ξεχνάνε το τώρα, ή τουλάχιστον πόσο εύθραυστοι είναι.
Όπως και να έχει, πάντα χρειαζόμουν μια φυγή και έχω την εντύπωση ότι την βρήκα. Καλώς σε βρήκα αγαπητό νεραιδόπλασμα.

Σιδερένιο Σαββατοκύριακο εύχομαι.

προφήτηs είπε...

όποτε έχεις χρόνο θα ήθελα να περάσεις από το blog να παραλάβεις το βραβείο σου... θα ήταν τιμή μου αν το δεχόσουν...

Μυστικό Μονοπάτι είπε...

Καλή μου έχεις ένα βραβείο...! Όποτε θες το παραλαμβάνεις....
"Μυστικά" φιλιά...

Μαρια Νικολαου είπε...

Aυτά τα "αν" σκοτώνουν τη ζωή μας τελικά ...

Φυγή είπε...

" Μαρία Νικολάου" πολλά τα αν στην ζωή μας και πολλά τα διλήμματα που καθημερινά βασανίζουν την σκέψη μας...Εγώ είμαι της άποψης πως πρέπει να ζούμε την ζωή μας χωρίς πολλά ερωτηματικά! Να την καλυτερεύουμε μεν αλλά να μην την στοιχειώνουμε με αναπάντητα γιατί και πως!!
Σε ευχαριστώ πολύ για το πέρασμα! Να είσαι πάντα καλά!!

Φυγή είπε...

"Μυστικό Μονοπάτι" σε υπερευχαριστώ για την τιμή αυτή!!